تک فرزندی و آسیب‌های آن

به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، برخی از پدر و مادر‌ها با این تفکر که تک فرزندی به نفع خودشان و فرزندشان است ازبزرگ‌تر شدن خانوده شان خودداری می‌کنند در مقاله زیر آسیب‌های این تفکر را می‌خوانید.

یک روانشناس خانواده گفت: معمولا تک فرزند‌ها در برابر مشکلات متعدد تحمل پایینی دارند و نمی‌توانند در مقابل مشکلات استقامت داشته باشند.

 

پروین فرج‌زاده در خصوص آسیب‌هایی که تک فرزندی می‌تواند برای خانواه‌ها ایجاد کند، اظهار کرد: درحال حاضر با توجه به موقعیت اجتماعی، اقتصادی و مسائل فرهنگی تمایل والدین به سمت و سوی تک فرزندی رفته و خانواد‌ها ترجیح می‌دهند یک فرزند داشته باشند. 

این روانشناس خانواده افزود: در برخی موارد به دلیل مشکلات جسمی و سنی والدین قادر به داشتن بیش از یک فرزند نیستند، اما در مجموع تک فرزندی می‌تواند برای فرد مشکلات متعددی را به وجود آورد و مسلماً بر روی ابعاد مختلف زندگی او تأثیر خواهد گذاشت.

 

فرج‌زاده با اشاره به اینکه تک فرزندی معایب بسیار زیادی برای فرزند در پی دارد، تصریح کرد: زمانی که فرزندی در خانواده تنها بزرگ می‌شود، معمولا تحمل شکست و تغییر را ندارد و در مقابل تغییرات مقاومت نشان می‌دهند و به سختی می‌توان مسئله‌ای را برایشان توجیه و آن‌ها را وادار به تغییرات بر اساس شرایط کرد. 

 

این روانشناس خانواده با بیان اینکه تک فرزندان قادر به حمایت از کسی نیستند، عنوان کرد: آن‌ها به دلیل اینکه برادر یا خواهر ندارند در موقعیت‌های مختلف نیاز نبوده که حمایتگر باشد و به دلیل نداشتن خواهر و برادر روحیه رقابت طلبی که لازمه و اساس موفقیت فرد در زندگی است را ندارند. 

فرج‌زاده گفت: حس همدلی تک فرزند‌ها قوی نیست و همدلی با دیگران را یاد نمی‌گیرند، زیرا به دلیل تنها بودن آن‌ها، والدین توجه خاصی به فرزند خود داشته‌اند و در زندگی آن‌ها موقعیت‌های کمتری پیش آمده تا همدلی کردن با دیگران را آموزش ببینند. 

 

تک فرزند‌ها نسبت به دیگر کودکان که دارای خواهر و برادر هستند، از طرف پدر و مادر خود تحت توجه و حمایت بیشتری قرار می‌گیرند، این کودکان معمولا «لوس» هستند، زیرا مسئولیتی به آن‌ها واگذار نمی‌شود. تک فرزند‌ها در برابر مشکلات متعدد تحمل پایینی دارند و نمی‌توانند صبر و حوصله و در مقابل مشکلات استقامت داشته باشند.

 

 همه امور برای تک فرزند‌ها آماده و مهیا است، این شرایط زیاده‌خواهی و حس طلبکار بودن را در آن‌ها پرورش داده و در مقابل شکست بسیار آسیب‌پذیر می‌کند، این فرزندان با گریه کردن و زیادخواهی، والدین را وادار به تسلیم خواسته‌های خود می‌کنند به همین دلیل آن‌ها ناکامی را در زندگی کمتر تجربه کرده و ممکن است به افرادی خودخواه تبدیل شوند که همه چیز را برای خود می‌خواهند. 

زمانی که تک فرزند‌ها بزرگ شده و با ناکامی مواجه شوند، آستانه تاب‌آوری، صبر و تحمل آن‌ها پایین می‌آید، باعث شکست و ابتلا به افسردگی در آن‌ها می‌شود و نمی‌توانند رابطه درست و مناسبی با دیگران داشته باشند و در تعاملات اجتماعی ضعیف هستند. 

 

تک فرزند‌ها از وجود حمایت برادر و خواهر بی‌بهره هستند، این افراد احساس تنهایی و در خود فرورفتگی را تجربه می‌کنند و آسیب پذیری این کودکان آن‌ها را مستعد افسردگی و تمایل به انزوا در بزرگسالی می‌کند.

تک فرزندان اضطراب و استرس مراقبت از والدین خود را دارد، تک فرزندان در بزرگ سالی باید از والدین خود مراقبت کنند و دچار زحمت فراوان می‌شود در صورتی که اگر دارای خواهر یا برادر بودند وظایف تقسیم می‌شد و کمتر آسیب می‌دیدند. 

 با تمام تدابیری که والدین تک فرزند سعی می‌کنند در نظر بگیرند که فرزندشان کمتر آسیب ببیند، اما خودبه‌خود این آسیب‌ها برای فرزند آن‌ها به وجود خواهد آمد. وجود سه فرزند در خانواده‌ها می‌تواند مطلوب باشد، البته تعداد فرزندان یک خانواده بستگی به موقعیت اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی آن‌ها دارد.

 

منبع: ایسنا