اصول و قوانین حاکم بر زندگی حضرت علی (ع)

به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، صول حاکم بر زندگی حضرت علی (علیه السلام) بدین شرح است:

نحوه ازدواج، مهریه، شروع زندگی خانوادگی در یک خانه محقر و ساده پوشی زهرا (س) و علی (ع) و فرزندانشان نمونه‌هایی از اهمیت این اصل در زندگی خانوادگی آن‌ها است، آنچنان که صحابی جلیل القدری، چون سلمان را به تعجب واداشت که: عجبا! دختران پادشاه ایران و قیصر روم بر کرسی‌های طلایی می‌نشینند و پارچه‌های زربفت به تن می‌کنند و این دختر رسول خداست که نه چادر‌های گران قیمت برسر دارد و نه لباس‌های زیبا به تن.

علی (ع) در زندگی مشترک خود به انجام برخی کار‌های منزل می‌پرداخت. او بچه داری می‌کرد، فاطمه (س) نان می‌پخت و یا گندم آسیاب می‌کرد، علی (ع) به جهاد می‌رفت و زخم برمی داشت و فاطمه (س) زخم‌های او را درمان می‌کرد و شمشیر او را می‌شست و به همین دلیل هم بود که علی (ع) درهر بعد از ابعاد زندگی اش بالاترین تلاش‌ها و موفقیت‌ها را داشت و فاطمه زهرا (س) هم در مقام عبادت، دفاع از ولایت و کار در خانه و خانه داری و مهمتر از همه تربیت فرزندان بالاترین موفقیت‌ها را کسب نمود.

نمونه‌هایی همچون بخشیدن پیراهن عروسی توسط حضرت زهرا در شب ازدواج آن حضرت با علی (ع)، فراموش نشدن یاد خدا، گفتن تکبیر و به نماز ایستادن عروس داماد در شب اول عروسی و ثمره این‌ها ایثار و انفاق خانوادگیشان که در بالاترین حد آن سوره انسان مورد اشاره قرآن قرار گرفته است، بیانگر حاکمیت این اصل در خانه علی (ع) است.

مشورت خواهی و مشاوره با پیامبراکرم (ص) به عنوان فکر برتر و بهره مندی از راهنمایی‌ها و ارشاد‌های ایشان، بار‌ها و بار‌ها توسط علی (ع) و زهرا (س) صورت گرفت.

تقسیم کار‌های خانه، انجام امور در زمان مناسب، اختصاص مکانی خاص برای عبادت و نماز در خانه و داشتن برنامه جهت تربیت فرزندان از جمله این موارد است.

گذشته از امیرالمؤمنین که اسوه جهادی و فدایی بودن و سیاستمداری است، خطبه‌ها و فعالیت‌های سیاسی حضرت زهرا (س) نشان دهنده این است که ایشان به عنوان یک زن، سرآمد مبارزات سیاسی در زمان پیامبر و بعد از فوت آن حضرت بود. محسن شهید، فاطمه شهیده، علی زخم خورده، حسن مسموم، حسین سرجدا و زینب به اسارت رفته همه و همه دراین خانه می‌زیسته اند.

۷- علم دوستی

نهج البلاغه، صحیفه فاطمیه، شاگردپروری، آشنایی با تفسیر قرآن و تشکیل کلاس‌های دینی در خانه امیرالمؤمنین و حضرت زهرا نمونه‌هایی از توجه این خاندان به علم دوستی است.

در زیارت جامعه آمده است: «السلام علیکم یا اهل بیت النبوه و موضع الرساله و مختلف الملائکه...» چرا که این قطعه بهشتی در زمین، محل رفت و آمد ملائکه‌ای همچون جبرئیل، میکائیل و اسرافیل بوده است.

امیرالمؤمنین می‌فرمایند:‌ای مردم! انسان هر قدر که ثروتمند باشد باز از خویشاوندان خود بی نیازنیست که از او با زبان و دست دفاع کنند، خویشان انسان بزرگترین گروهی هستند که از او حمایت می‌کنند و اضطراب و ناراحتی از او می‌زدایند و در هنگام مصیبت‌ها نسبت به او پرعاطفه‌ترین مردم می‌باشند.

اگر بیش از شش روز می‌گذشت و میهمانی برای علی (ع) نمی‌رسید، تأسف می‌خورد و می‌نالید و گاه می‌فرمود: «آن کس که دست بخشنده خود را از بستگانش بازدارد، تنها یک دست را از آن‌ها گرفته، اما دست‌های فراوانی را از خویش دور کرده است.»

منبع: روزنامه کیهان