امکان کاهش تغییرات آب و هوایی با احیای حیات وحش

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ معرفی راه حل‌های طبیعی برای مقابله با تغییرات اقلیمی از طریق حفاظت و افزایش جذب کربن در اکوسیستم‌های خشکی و آبی مزیت اضافی حفاظت از گونه‌های جانوری را دارد.

در حالی که بسیاری از راه‌حل‌های آب و هوایی طبیعی فعلی بر حفاظت و احیای اکوسیستم‌های گیاهی متمرکز شده اند، محققان می‌گویند که ما راه دیگری را برای مهار انتشار منفی نادیده می‌گیریم. این راه فرآیند استفاده از حفاظت از حیوانات وحشی برای افزایش جذب و ذخیره کربن یا متحرک کردن چرخه کربن (ACC) نامیده می‌شود.

با این حال، استفاده کامل از متحرک کردن چرخه کربن مستلزم حفاظت و بازگرداندن گونه‌های جانوری به تعداد کافی است که آن‌ها را قادر می‌سازد عملکرد اکولوژیکی خود را انجام دهند. بر اساس تحقیقات جدید انجام شده توسط ۱۵ دانشمند از هشت کشور، حیوانات وحشی برای کنترل چرخه کربن در خشکی و آب از طریق اقداماتی مانند جستجوی غذا، لگدمال کردن، نقب زدن، پراکندگی بذر و مهندسی اکولوژیکی حیاتی هستند.

اسوالد اشمیتز (Oswald Schmitz) رهبر این مطالعه گفت: گونه‌های حیات وحش در سراسر تعاملشان با محیط زیست، حلقه گمشده بین تنوع زیستی و آب و هوا هستند. این تعامل به این معنی است که چرخه دوباره می‌تواند یکی از بهترین راه‌حل‌های آب و هوایی مبتنی بر طبیعت باشد که برای بشریت در دسترس است.

در این مطالعات، محققان ۹ گونه حیات وحش از جمله ماهی‌های دریایی، نهنگ ها، کوسه ها، گرگ‌های خاکستری، بز کوهی آفریقایی، سمور دریایی، گاو مشک، فیل‌های جنگلی آفریقایی و گاومیش کوهان دار آمریکایی را مورد بررسی قرار داده و دریافتند که حفاظت یا بازگرداندن جمعیت این حیوانات می‌تواند به طور جمعی امکان به دام انداختن سالانه ۶٫۴۱ میلیارد تن دی اکسید کربن را دارد.

این میزان ۹۵ درصد از مقدار مورد نیاز برای دستیابی به هدف توافقنامه آب و هوای پاریس برای حفظ گرمایش جهانی ۱٫۵ درجه سانتیگراد است.

در این مطالعه پژوهشگران روی حیوانات بزرگتر تمرکز کردند، زیرا تأثیرات اکولوژیکی آن‌ها بارزتر است. علاوه بر این، محققان نسبت به دخالت انسان، از دست دادن زیستگاه و تغییر حساسیت بیشتری دارند. با این حال، دینامیک جذب و ذخیره کربن به حضور حیوانات بستگی دارد. با کاهش تقریباً ۷۰ درصدی جمعیت حیات وحش جهان در ۵۰ سال گذشته، محققان دریافتند که هل دادن جمعیت حیوانات وحشی به نقطه انقراض می‌تواند اکوسیستم آن‌ها را از بستر کربن به منابع کربن تبدیل کند.

محققان در پایان می‌گویند: حمایت علمی از چنین تلاش‌هایی مستلزم تغییراتی در تفکر و اجرای تحقیقات روی زمین و علم اکوسیستم است تا کنترل‌های حیوانی در کل چرخه کربن را در بر بگیرد.

شرح کامل این مطالعه جذاب در مجله تخصصی Nature Climate Change منتشر شده است.