میزگرد CNN: جنگ داخلی، بزرگترین نگرانی درباره مصر

به گزارش واحد مرکزی خبر، رابین رایت عضو ارشد مرکز مطالعاتی «وودرو ویلسون» درباره بحران مصر گفت:  هم اکنون بزرگترین نگرانی درباره مصر این است که این کشور درگیر جنگ داخلی شود. در واقع دو طرف مخالف در مصر به حدی با یکدیگر دشمن و مخالف شده اند که دیگر نمی توان اشتراکی میان آنها پیدا کرد و متاسفانه هیچ گروه  میانه ای  پیدا نمی شود که بتواند گزینه مناسبی به جای دو طرف باشد و بتواند میان دو طرف میانجی گری کند. جامعه بین الملل  نیز مطلقا هیچ نفوذ و تاثیری بر تحولات مصر نداشته است .
سازمان ملل متحد هفته آینده نماینده ای را به مصر اعزام می کند تا ببیند آیا  راهی برای مصالحه و سازمان دو طرف وجود دارد و آیا جامعه بین المللی  می تواند در پایان دادن به این خشونتها نقش ایفا کند. متاسفانه خطر اصلی  این است که هیچ کدام از طرفین حاضر به مصالحه نیستند و به نظر می رسد مصر نیز به سرنوشت الجزایر بیست سال پیش دچار می شود. در آن زمان نه تنها مردم علیه حکومت قیام کردند بلکه الجزایر واقعا درگیر جنگ داخلی طولانی مدتی شد.
«مایک دوران» از موسسه بروکینگز هم درباره کوتاهی دولت باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا درباره تحولات مصر گفت: به نظر من اشتباه است اگر فکر کنیم بحران داخلی مصر هیچ ربطی به ما ندارد. نخستین کاری که باید انجام دهیم این است که موضعی قاطعانه تر در برابر ژنرال سیسی فرمانده ارتش مصر بگیریم. البته شکی نیست اخوان المسلمین کشور را  در مسیر بدی پیش می برد اما مسئله این است که بعید به نظر می رسد این وضع نیز اوضاع مصر را بهتر کند. به نظر من مصر به سمت دوران مبارک و مکتب «مبارکیسم» پیش می رود. مبارک کشور را  به بن بست کشانده بود. من تردید دارم این اتفاقات و برخورد ارتش و نیروهای امنیتی با معترضان شرایط را بهتر کند.
مجری گفت به نظر می رسد نفوذ آمریکا روی هر دو طرف درگیر در مصر ضعیف است و به همین علت کاری نمی تواند بکند؟
مایک دوران گفت: این حرفی است که دولت اوباما پشت پرده زیاد می گوید. اما قطعا بهتر است دولت اوباما علنا بگوید که نفوذی ندارد و نمی تواند کاری بکند و مهم است به دنبال راه سومی برای کمک به بحران مصر باشد. آمریکا باید جامعه بین المللی را بسیج کند و به السیسی و جنبش تمرد و دیگران فشار بیاورد راه سومی را برای برون رفت از این بحران پیدا کنند، راهی که در واقع فرایند سیاسی به سمت آینده ای دموکراتیک تر است.
مجری خطاب به احمد الحواری از مخالفان مرسی گفت شما بخشی از جنبشی بودید که مرسی را سرنگون کرد در حالیکه او با پنجاه و دو درصد از رای مردم رئیس جمهور شده بود و او رئیس جمهور برگزیده  از انتخاباتی دموکراتیک بود.
شما می گویید هرگز دموکراسی وجود نداشته است و خلع مرسی در نتیجه یک استیضاح و نه کودتا بود. منظورتان چیست؟
احمد الحواری گفت : مرسی نتوانست دموکراسی واقعی را در مصر حاکم کند. دموکراسی فقط انتخابات و صندوقهای رای نیست. در دموکراسی باید قانون اساسی درستی  وجود داشته باشد که در برگیرنده همه گروهها و قشرهای جامعه باشد. همچنین باید پارلمانی با رای مردم انتخاب شود. فرایند سیاسی در کشور باید طوری باشد که همه گروهها بتوانند در آن مشارکت داشته باشند. اگر مقاماتی که در دوران مرسی حکومت می کردند با نظر و موافقت مردم انتخاب می شدند مشکلی نبود. اما مشکل این است که ما نه پارلمانی داشتیم و نه فرایند سیاسی و مرسی خود را فراتر از قانون و اختیارات تعیین شده در قانون اساسی می دانست.
او بسیاری از نهادهای قانونی را تعطیل کرد تا قبضه خود را بر قدرت افزایش دهد. او سپس قانون اساسی جدیدی را با فریب و جعل تدوین کرد که مایه تاسف و شرم آور بود. بنابراین مرسی به شیوه دموکراتیک کشور را اداره نمی کرد. دولت او دولتی خودکامه و دیکتاتوری بود که تلاش می کرد کشور را به عقب بازگرداند.
مجری گفت شما معتقدید اقدام نظامیان در سرکوب تحصن کنندگان اجتناب ناپذیر بود. همچنین ما می دانیم که اخوان المسلمین و طرفداران آنها نیز از خشونت از جمله علیه برخی کلیساها استفاده کردند. اما سوال این است که آیا خشونت شدید نظامیان کار درستی بود، خشونت آنها به حدی بود که حتی محمد البرادعی معاون رئیس جمهور موقت نیز دیگر نمی توانست این وضع را تحمل کند و از سمت خود استعفا کرد.
احمد الحواری گفت اول از همه بگویم تحصن طرفداران مرسی را ارتش بر هم نزد بلکه نیروهای پلیس این کار را انجام دادند. ما می دانیم که نیروهای پلیس مصر بسیار بی رحم و سنگدل هستند. ما نیز چندین سال است خودمان برای اصلاح پلیس مبارزه می کنیم. اما ما باید یک مسئله را در نظر داشته باشیم. تنها شخص و تنها مقامی که این فرصت را داشت پلیس را اصلاح کند، محمد مرسی و اخوان المسلمین بود. اما کاملا روشن است که محمد مرسی زمانی که در قدرت بود اصلا نمی خواست نیروی پلیس را اصلاح کند. او حتی درجه همه رهبران فاسد نیروی پلیس را ارتقا داد زیرا می خواست از آنها علیه مخالفان سیاسی خود استفاده کند. او خود از نیروهای پلیس و ضد شورش علیه ما و تظاهرکنندگان مخالف خودش استفاده کرد. او بسیاری از فعالان را به زندان انداخت یا کشت. مسئله دیگر اینکه نیروی پلیس هیچ آموزشی درباره نحوه برخورد با تحصن و تجمعات مردم ندیده است.
نیروی پلیس فقط نحوه استفاده از خشونت را آموزش دیده بود و این همان چیزی بود که محمد مرسی نیز اجازه داده بود ادامه پیدا کند. به نظر من محمد مرسی به شکلی دموکراتیک استیضاح شد. ما با حضور گسترده در خیاباها او را استیضاح  و قانون اساسی او را سرنگون کردیم. ما از او خواسته بودیم انتخابات زودهنگام اعلام کند اما او حاضر به این کار نشده بود.
مجری گفت اما بسیاری می گویند مرسی با کودتای نظامی برکنار شد.
مایکل دوران گفت :کاملا روشن است برکناری مرسی از قدرت کودتای نظامی بود. به نظر من آقای الحواری باید پاسخ بدهد که این وضع قرار است به کجا منتهی شود. این وضع چه پیامدهایی برای مصر و آمریکا دارد. روشن است نیروهایی که هم اکنون در مصر کاملا مقابل هم قرار گرفته و با یکدیگر می جنگند، متاسفانه هیچ کدام علاقه ای به آینده ای دموکراتیک برای مصر ندارد و نمی خواهد سازش کند. به نظر می رسد کشورهای دیگر باید راه برون رفت را پیدا کنند و بر مصریها فشار بیاورند به سمت آن حرکت کنند.
وولف بلیتزر مجری سی ان ان گفت به نظر شما چرا آمریکا باید سالیانه حدود یک و نیم میلیارد دلار کمک نظامی و اقتصادی به مصر داشته باشد؟
رابین رایت »گفت:  بخش عمده ای از این کمکها به نظامیان است و البته بیشتر این پولها دوباره به خود آمریکا باز می گردد زیرا برای تجهیزات و آموزش نیروهای امنیتی مصر است. اگر به مسئله مناقشه اعراب و اسرائیل نگاه کنیم ، می بینیم در اولین روند صلح در اواخر دهه هزار و نهصد و هفتاد مصر به یکی از بزرگترین دریافت کننده های کمک از آمریکا تبدیل شد با وجود این، توسعه و رشد اقتصادی مصر بسیار ضعیف بوده است. حال ما می بینیم در سرکوب معترضان در مصر، نیروهای امنیتی و ارتش این کشور از تجهیزاتی استفاده می کنند که از آمریکا دریافت کرده اند از جمله گاز اشک آور، اسلحه ، تانک، نفربر زرهی و بسیاری از تسلیحات و مهمات دیگری که آنها علیه معترضان استفاده می کنند، از آمریکا گرفته اند. به همین علت این سوال مطرح می شود که مسئولیت آمریکا در قبال تحولات و خشونتهای مصر چه خواهد بود. پاییز که کنگره آمریکا کار خود را شروع می کند، باید مسئله کمکهای آمریکا به مصر را  بحث و بررسی کند و دولت اوباما نیز تحت فشار زیادی بویژه از طرف جمهوریخواهان خواهد بود که در میزان و نوع کمکهای خود به نیروهای امنیتی و نظامی مصر تجدید نظر کند.