شهر سوخته؛ گنجینه تاریخی و تمدنی ایران باستان

به گزارش گروه وبگردی خبرگزاری صدا و سيما، شهر سوخته از مکان‌های باستانی زابل در استان سیستان و بلوچستان، است و بر اساس یافته‌های باستان شناسی از قدیمی‌ترین تمدن‌های جهان به شمار می‌رود. 

این منطقه تاریخی - باستانی در گذشته شاهراه ارتباطی شبه قاره هند و آسیای مرکزی با تمدن‌های حاشیه خلیج فارس بوده است. شهر سوخته همچنین بخش وسیعی از تمدن کهن ایران و ریشه‌های فرهنگی شرق فلات ایران را در بر می‌گیرد و مرکز شهرنشینی در عهد باستان به شمار می‌رود. 

شهر سوخته به سبب ظرفیت‌های فراوان تاریخی و حجم بالای آثار اکتشاف شده در این شهر باستانی، منطقه‌ای ارزشمند برای باستان‌شناسان و علاقمندان به تاریخ است. 

0

علاوه بر محیط شهر سوخته، موزه‌ای بزرگ و سایت اکتشاف این شهر ساخته شده است که هر گوشه آن گنجی در خود نهفته دارد. این موزه محل نگه‌داری ابزار و لوازم کشف شده به ویژه چشم مصنوعی از محوطه باستانی شهر سوخته است. 

چشم مصنوعی شهر سوخته در سال ۲۰۰۶ کشف شد و به جسد زنی تعلق داشت که در شهر سوخته دفن شده بود. سن این زن در حدود ۲۸ تا ۳۲ سال تخمین زده می‌شود و در کنار بقایای استخوان این زن، قاب چرمی چشم مصنوعی پیدا شده است. قدمت قبر و چشم مصنوعی کشف شده به ۲ هزار و ۸۰۰ سال پیش از میلاد می‌رسد. 

نام شهر سوخته از حدود ۱۵۰ سال پیش مطرح شد و علت این نام‌گذاری کشف آثار سوختگی در بنایی مستطیل شکل، به وسعت تقریبی ۵۰۰ متر بوده است. در این بنا راهروها، پلکان و دیوار‌های ضخیم خشتی با ارتفاع سه متر با آثاری از تیر‌های سوخته و اسکلت انسان کشف شده است. 

شهر سوخته سال ۲۰۱۴ به‌عنوان نخستین تپه باستانی ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده و یکی از باارزش‌ترین جاذبه‌های گردشکری در جنوب شرق ایران است.