امیرکبیر، ستاره‌ای از مفاخر ایران

میرزا تقی‌خان امیرکبیر در سال ۱۱۸۶ هجری شمسی در روستای هزاوه در اراک دیده به جهان گشود.

نام مادر امیرکبیر فاطمه و نام پدرش کربلایی قربان، آشپز قائم مقام فراهانی از بزرگان دربار و همشهری وی بود.

قائم مقام، میرزا تقی را در سن شش سالگی همراه خود کرد، اما، فراست و توانایی او سبب شد قائم مقام او را به کلاس درس بفرستد و این چنین وی به دیپلماتی کار کشته و سیاستمداری هوشیار تبدیل کند.

آنچه سبب ماندگاری نام امیرکبیر در تاریخ ایران شد اقدامات او در سه سال و اندی صدارت دربار قاجار بود.

تاسیس دارالفنون، چاپ روزنامه اتفاقیه، تاسیس سفارت خانه‌های دائمی در لندن و سن پترزبورگ، مبارزه با رشوه خواری، تنظیم بودجه و جلوگیری از فساد مالی، تاسیس اداره آگاهی، مایه کوبی برای اولین بار در ایران، تاسیس چاپارخانه، ایجاد پست، تلگراف و ایجاد دیوان عدالت خانه را از اقدامات وی می‌توان نام برد.

وی در زمان صدارت خود کار‌های نادرست درباریان و اطرافیان شاه را محدود کرده بود موجب خشم و حسادت آن‌ها شد، همچنین سفارت انگلستان هم در آن دوران نمی‌توانست در امور کشور دخالت داشته باشد.

همه این عوامل سبب شده بود مهد علیا در زمان ناصر الدین شاه و میرزا آقا خان نوری وزیر ناصرالدین شاه و سفارت انگلستان برای عزل و قتل امیرکبیر توطئه کنند.

اینگونه بود که امیرکبیر به کاشان تبعید شد و در ۲۰دی ماه یکی از روز‌های سرد زمستان در حمام فین کاشان به قتل رسید.

پیکر امیرکبیر پس از سال‌ها خاکسپاری در ایران، به همت همسرش که خواهر ناصرالدین شاه بود به کربلای معلی منتقل شد.