تولید نانو ژنراتور‌هایی با کاربرد‌های پزشکی

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از روابط عمومی دانشگاه صنعتی امیرکبیر؛ خانم دکتر پریسا فخری مجری طرح با اشاره به تمرکز مراکز صنعتی و دانشگاهی به تهیه و استفاده از مواد هوشمند، گفت: مواد پیزوالکتریک از جمله این مواد هوشمند با ویژگی‌های منحصر به فرد است؛ خاصیت پیزوالکتریک ابتدا در سرامیک‌ها کشف شد، اما به دلیل وجود معایبی مانند ترد و شکننده بودن، کاربرد آن محدود شده است؛ زیرا تردی و شکنندگی سرامیک، آن‌ها را برای جنبش‌های ارتعاشی طولانی‌مدت و بزرگ بدون استفاده می‌کند.
وی ادامه داد: از سوی دیگر به دلیل نیاز به مواد پیزوالکتریک با سطح بزرگ و انعطاف پذیری بالا در بسیاری از کاربرد‌ها همچنان مد نظر است، چون در مقایسه با سرامیک ها، پلیمر‌های پیزوالکتریک از فرایندپذیری مناسبی برخوردارند. این فرایند پذیری مناسب به سبب وزن کم، قابلیت تولید در مساحت‌های زیاد و نیز امکان برش و ایجاد اشکال پیچیده است.
وی با تأکید بر اینکه در ساختار این نانوژنراتور از پلیمر انعطاف‌پذیر PVDF و نانومیله‌های اکسید روی استفاده شد، گفت: حضور این دو ماده در کنار هم موجب افزایش خواص پیزوالکتریک و انعطاف‌پذیری شده است. ضمن اینکه استفاده از فناوری الکتروریسی موجب کاهش مراحل تولید و در نتیجه کاهش هزینه تمام‌شده این نانوساختار شده است.
این محقق با اشاره به کاربرد‌های این نانو ژانراتور گفت: از این محصول در صنایع نظامی به عنوان منسوجات هوشمند با قابلیت شارژ وسایل الکترونیکی قابل حمل از طریق حرکات مکانیکی بدن و در حوزه پزشکی به عنوان حسگر‌های مراقبت و نظارت بر علائم حیاتی بدن، هشدار دهنده‌های (سنسور) قابل کاشت در بدن، برداشت کننده انرژی قابل کاشت در بدن نظیر منبع تأمین انرژی قلب مصنوعی بهره برد.
وی گفت: این محصول همچنین در صنعت برق به عنوان برداشت کننده انرژی محیطی برای برداشت انرژی از انرژی ها‌ی هدر رفت محیط مانند باد و جریان آب و همچنین در صنایع الکترونیک به عنوان حسگر پیزوالکتریک قابل کاربرد است.
این پژوهشگر پسا دکتری دانشگاه صنعتی امیرکبیر استفاده از نانوالیاف در ساختار نانوژنراتور را از دیگر ویژگی‌های ممتاز این نانوژنراتور دانست و ادامه داد: استفاده از نانو الیاف باعث کوتاه شدن فرایند تولید و کاهش هزینه تمام شده می‌شود و همچنین با رفع محدودیت‌هایی که در روش‌های معمول وجود داشت، گستره کاربردی این نانوژنراتور افزایش می‌یابد.
این طرح از سوی خانم دکتر پریسا فخری پژوهشگر پسا دکتری و به راهنمایی آقایان دکتر روح اله باقرزاده و دکتر مسعود لطیفی از اعضای هیأت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر و با همکاری آقای دکتر کشفی از دانشگاه ایت اله بروجردی، آقای مهندس امینی و خانم مهندس یاوری اجرایی شده است.