آمده‌ای تا سپهدار حسینی شوی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما، امروز سالروز ولادت پرچم دار بزرگ کربلا، حضرت عباس بن علی علیه السلام است. عباس بن علی علیه السلام در دامان امیرالمؤمنین علی علیه السلام و مادر گرامی اش به گونه‌ای پرورش یافت که به مظهر غیرت، ایثار و شجاعت، بدل گشت. عباس بن علی علیه السلام در طول حیات خویش از محضر پدر و برادرانش، بیشترین بهره را برد و جامع فضایل نیکو شد. آن بزرگوار آن چه را از محضر آن سه امام معصوم آموخته بود، در کربلا آشکار ساخت و حماسه ساز نام آور عاشورای حسینی شد.
میلاد عباس، نوری دیگر به این هستی بخشید و دل‌های شیفتگان امیرالمؤمنین علی علیه السلام از شور و عشق، لبریز گشت. چهره‌ی علاقه‌مندان اهل بیت علیهم السلام را شبنم شادی فراگرفته بود و هریک برای دیدار نورسیده‌ی مولای خویش بر یکدیگر، پیشی می‌گرفتند. هنگامی که نسیم اذان و اقامه بر روان پاک و سپید این طفل نیک بخت فرو نشست، امام علی علیه السلام با واژه‌ای مهرآفرین، نام فرزند خود را عباس نهاد. عباس یعنی شیر بیشه‌ی شجاعت و قهرمان میدان نبرد.

 دوران کودکی حضرت ابوالفضل (ع) 
باید در لحظه لحظه‌ی دوران کودکی عباس علیه السلام، به دقت اندیشید؛ زیرا در همه‌ی این دوران شیرین و حساس زیر نظر و عنایت کانون عصمت و طهارت بوده است. او در دوران کودکی از دانش و زهد و تقوا و ایثار و عبادت و شجاعت پدر ـ که آیت بی همتای همه‌ی کمال بشری است ـ الهام می‌گیرد و می‌کوشد خود را آن گونه بپروراند که ایده آل و مطلوب پدری بزرگوار، چون علی است.

 فضایل حضرت ابوالفضل (ع) 
پرچم دار کربلا و پاسدار حرم اهل بیت مصطفی صلی الله علیه و آله؛ حضرت عباس علیه السلام ویژگی‌ها و فضایل فراوانی دارد که القاب و کنیه‌های آن حضرت، نشان گر برخی از آن هاست. ماه بنی هاشم، از جمال او حکایت دارد. سقای کربلا، از فداکاری عباس علیه السلام در رساندن آب به اهل بیت علیهم السلام حکایت می‌کند. قهرمان علقمه و پرچم دار کربلا، شجاعتش را بازگو می‌کند. پاسدار حرم، گواه جانبازی او در راه اهل بیت علیهم السلام است. باب الحوایج، شکوه او را نزد خداوند، نشان می‌دهد و سرانجام، عبد صالح، از عظمت معنوی عباس بن علی علیه السلام حکایت دارد.

 عباس علیه السلام در کلام امام سجاد علیه السلام 
بزرگی و عظمت مقام عباس بن علی علیه السلام به گونه‌ای است که امامان معصوم علیهم السلام در موارد متعدد بر فداکاری ها، جانبازی‌ها و عظمت شخصیت آن بزرگوار تأکید فرموده اند. امام سجاد علیه السلام که خود در کربلا حضور داشت و شاهد فداکاری‌های عمویش بود، درباره‌ی حضرت عباس علیه السلام می‌فرماید: «خداوند، عمویم عباس را رحمت کند که با ایثار و جانبازی، در راه برادرش جانبازی کرد تا آن که دست هایش قطع شد و خداوند به جای آن، دو بال به او داد که با آن‌ها به همراه فرشتگان در بهشت پرواز کند؛ همان گونه که برای جعفربن ابوطالب قرار داده شد. عباس را در پیشگاه خداوند منزلتی است که در روز قیامت، همه‌ی شهدا به آن غبطه می‌خورند».

 عباس علیه السلام در کلام امام صادق علیه السلام 
امام صادق علیه السلام، حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام را به عنوان کسی معرفی می‌کند که از ایمان استوار و بینش نافذ برخوردار بوده و در راه امام بزرگوارش به جهاد برخاسته است. ایشان می‌فرماید: «عمویم؛ عباس، بصیرتی نافذ و ایمانی محکم داشت. او به همراه برادرش حسین علیه السلام جهاد کرد و به افتخار شهادت رسید». آن حضرت هم چنین درباره‌ی اخلاص و ارزش جهاد حضرت عباس علیه السلام می‌فرماید: «شهادت می‌دهم و خدا را شاهد می‌گیرم که تو در راه جنگجویان بدر و مجاهدان راه خدا گام نهادی و در جهاد با دشمنان خدا، اخلاص ورزیدی و در نصرت اولیای خدا، خلوص نشان دادی و از دوستانش دفاع کردی... شهادت می‌دهم که تو هر چه در توان داشتی، انجام دادی».

 حضرت ابوالفضل علیه السلام، پاسدار نام آور حماسه‌ی کربلاست 
مظهر شهادت
سلام بر ابوالفضل، فرزند امیرالمؤمنین علی علیه السلام؛ که با جانش با حسین علیه السلام مواسات ورزید، از دنیایش برای آخرت بهره برد و خود را فدای برادر کرد. روز‌های آغازین ماه شعبان، ولادت این دو برادر را در خود دارد؛ دو برادر بزرگواری که نام شان در ذهن هر مؤمن شیفته ای، تداعی گر قلّه‌های بلند حماسه و سرافرازی است. حسین و ابوالفضل علیهماالسلام، نام‌های قدسی هستند که چشم اندازی از اخلاص، عبودیت، دلیری و ایثار را پیش دیدگان آدمی می‌گشایند و در درون او، تواضع و حیرتی وصف ناشدنی را برمی انگیزانند. حضرت ابوالفضل علیه السلام، پرچم دار لشکر اخلاص و شهادت، مظهر دلدادگی به معبود و نمود مجسمی از یک انسان کامل است. او بزرگ مردی حماسه آفرین است که در قیامت، شهیدان بر مقام او رشک می‌برند. او پرچم داری است که یادمان دلاوری و آزادگی وی، پیوسته در تاریخ جاری است. سلام همه‌ی صالحان و پاکان، بر روان پاک آن دریا دل باد؛ سلامی تا سپیده دمان ظهور.
طلیعه‌ی آگاهی
حضرت ابوالفضل علیه السلام، پرچم داری است که ولادتش، طلیعه‌ی آگاهی، ایمان، دلاوری و آزادگی است. او بیرق دار فریادگری است که در دشت نینوا بر شب تاخت و هیمنه‌ی دروغین تیرگی‌ها را درهم ریخت. آن والا مرد، برزگر عشق، در دشت خون و رهایی شد. عزیزی که فداکاری‌ها و ایثارگری هایش، اندیشه‌های سبز ایثارگران ما را به نور و روشنایی هدایت کرد و باغستان تفکر جانبازان رشید ما را، سرسبزی و طراوتی جاودانه بخشید. ولادت با سعادت قمر بنی هاشم؛ حضرت عباس علیه السلام و روز جانباز را به محضر سید و مولای جانبازان، حضرت آیت اللّه خامنه‌ای (مدظله العالی) تبریک می‌گوییم و برای همه‌ی جانبازان، آرزوی توفیق و سربلندی داریم.
رزم آوری
حضرت ابوالفضل علیه السلام سواری خوش سیما و تنومندی است که در زیبارویی، «ماه بنی هاشم» خوانده می‌شد و در تنومندی به گونه‌ای بود که، چون بر قوی هیکل‌ترین اسبان می‌نشست، پاهایش بر زمین کشیده می‌شد. در قدرت و رزم آوری چونان شیر خشمگین بر لشکر کفر و الحاد می‌تاخت؛ به قدری تار و مارشان کرده بود که دیدن او، دل دشمن را به لرزه می‌انداخت. گروه گروه افراد با چهره‌هایی وحشت زده از پیش او می‌گریختند و دلاوران لشکر آن گروه نامسلمان، به تیغ شمشیرش، رو به جانب دوزخ می‌نهادند.
سلام بر ابوالفضل علیه السلام؛ بزرگ مردی که به یُمن نام بلندش، پرواز را می‌آموزیم و یادش هماره در مینای عشق می‌درخشد. سلام بر ابوالفضل علیه السلام، که سرو بلند آزادگی را بر بام تاریخ ما می‌کارد، آینه‌های طور و تجلی را در برابر جوانان ما می‌افرازد و پرچم صلابت و سادگی، صبر و ایستادگی، شهادت و مردانگی را بر ایوان آیین زندگی جانبازان عزیز ما به اهتزاز در می‌آورد. سلامی ویژه، از هر سپیده دمان، تا هر شام گاهان، هزاران بار!
پاسدار نام آور
حضرت ابوالفضل علیه السلام، پاسدار نام آور حماسه‌ی کربلاست. او فروزان اختر شجاعت و فرزانگی است که پرچم خونین انقلاب حسینی را برای همیشه بر فراز قلل مرتفع تاریخ، به اهتزاز درآورد؛ و اینک، همه‌ی کوهنوردان آزادی را به صعود برچکاد مبارزه فرا می‌خواند و در کلاس عقیده و جهاد، بدانان شور و شعور می‌آموزد.
ترنّم شگفتن نوگلی معطر
اینک، گلخنده‌های آسمان و زمین، و زمزمه‌های شورانگیز بلبلان شیدا، در سال روز میلاد حضرت عباس علیه السلام به گوش می‌رسد. دریچه‌ای از شادی بر دل‌ها گشوده شده و رنگین کمان شوق، فضای زندگی را آراسته است. صدای هلهله‌ی شادمانه‌ی عرشیان به گوش می‌رسد و ترنّم شکفتن نوگلی معطر در باغستان توحید، دل‌ها را مفتون و مجذوب خویش ساخته است. عباس می‌آید و صفا و زیبایی و پاکی را به ارمغان می‌آورد. عباس می‌آید و کرامت و فضیلت و شهادت را با خود به همراه می‌آورد. مردی می‌آید که ابر رحمتِ اندیشه اش، همه‌ی تشنگان فضیلت راسیراب می‌کند. آری، اینک هوا عطر آلود و عنبرآمیز است و آبشاری از نور، از خنده‌های شادمانه‌ی خورشید، به مهمانی زمین آمده است. عباس بن علی علیه السلام به دنیای خاکی، گام نهاده است؛ هم او که آیه‌ی روشن کتاب استقامت است؛ بزرگ وارث ایثار و خون، پاسدار ایمان، یگانه‌ی دوران، وسعت همه‌ی نیکی ها، فرزند خورشید و مرزبان حماسه‌ی جاوید.
یاران! اینک به احترام قدم‌های پرصلابت عباس دلاور، عرشیان در گوش خاکیان، حدیث تهنیت می‌خوانند. این ولادت پرمیمنت بر شما نیز مبارک باد!

 دانش ابوالفضل علیه السلام 
حضرت ابوالفضل علیه السلام، زورق نشین دریای بی کرانه‌ی معرفت بود. به سان ماه تابان از خورشید وجود پدر، نور می‌گرفت و با فراستی چشم گیر و دقتی فراوان، خوشه چین خرمن حقایق ولایت بود. علی علیه السلام درباره‌ی دانش اندوزی فرزند خود چنین می‌فرماید: «همانا فرزندم عباس، در کودکی علم آموخت و به سان فرزند کبوتر که از مادرش، آب و غذا می‌گیرد، معارف را از من فرا گرفت».

 حضرت ابوالفضل (ع)، پرچم داری است که ولادتش، طلیعه‌ی آگاهی، ایمان، دلاوری و آزادگی است 
کرامت‌های ابوالفضل علیه السلام
عباس علیه السلام به برکت ایثار و فداکاری بی مانندش، قبله‌ی دل هاست. حرم ملکوتی اش، آرام بخش دل عاشقان است. مردم درمانده‌ای که از همه جا ناامید شده اند، به بارگاه او که تجلی گاه رحمت الهی است، روی می‌آورند و شاد و خوشحال بازمی گردند. آن خانه‌ای که هرگز به روی حاجت‌مندان بسته نمی‌شود، خانه‌ی عباس، بنده‌ی وارسته‌ی خداست.
شمایل
حضرت عباس علیه السلام، آیتی از جمال و زیبایی بود. رخساره اش زیبا، اندامش متناسب و نیرومند بود و آثار دلیری و شجاعت را به خوبی نمایان می‌ساخت. راویان، او را خوب رو و زیبا وصف کرده و گفته اند که رشیدی اندام و قامت ایشان به حدی بود که بر اسب نیرومند و بزرگی می‌نشست، ولی در همان حال، پاهایش بر زمین، خط می‌انداخت.
وفای عباس علیه السلام نسبت به برادر
حضرت ابوالفضل علیه السلام به پیمانی که با خداوند برای حفظ بیعت خود با برادر، راهبر و امامش بسته بود، وفادار ماند. مردمان در طول تاریخ مانند این وفاداری را ندیده اند و زیباتر از این وفاداری در کارنامه‌ی وفای انسانی به ثبت نرسیده است. وفاداری که هرآزاده‌ی شریفی را به خود جذب می‌کند.
تسلیم در برابر حق
عباس علیه السلام، اسلام خود را در تسلیم خلاصه کرده بود؛ تسلیم در برابر خدا، و در برابر ولیّ امر مسلمانان. او با صدق و خلوص و آگاهی در راه تسلیم، گام نهاد و هرچه درتوان داشت در طَبَق اخلاص، تقدیم راه امام خود کرد و سرافرازانه جان باخت. آری، نتیجه‌ی آگاهی کامل و ایمان خالص، همین است.
خویشتن داری عباس علیه السلام
ابوالفضل علیه السلام در روز عاشورا، عزت نفس و خویشتن داری را با تمام ابعاد و آفاقش مجسم ساخت. امویان به شرط کناره گیری از اردوی برادرش، وعده‌ی فرماندهی کل قوا به او دادند. ولی وی بر این وعده‌ی آنان تمسخر زد و با شوق و اخلاص به سوی لشکرگاه حسین علیه السلام شتافت و در راه دفاع از دین و آزادگی، جان خود را فدا کرد.
جهاد با نفس
به راستی که حضرت عباس علیه السلام در ستیز با دشمن، سنگ تمام گذاشت. بدنش مجروح گشت، دست هایش قطع شد، عمود آهنین بر فرقش زدند و تیر به چشم و مشک آب او رسید. کشت و کشته شد. ولی جهاد با نفس او ارزش مندتر است؛ زیرا با لب تشنه، آب را تا نزدیک دهان آورد. آن گاه از لب تشنه‌ی برادر و کودکان تشنه اش یاد کرد و آب را بر روی شریعه ریخت؛ و همین نشان دهنده‌ی جهاد عباس علیه السلام با نفس خویش است.
زیارت ابوالفضل العباس علیه السلام
زیارت ابوالفضل علیه السلام هم، چون قدم گاه معرفت است و در این زیارت، گلواژه‌های عرشی، رایحه‌ی قدسی به وجود انسان می‌بخشند. یکایک واژه‌های آن، عطری از گلزار فضایل علوی در بردارد و مجموعه‌ی عبارت‌های زیارت، ویژگی‌های انسان کامل، عبدی صالح و رادمردی ملکوتی را نشان می‌دهد. زیارت او، سنخیتی روحی بین انسان و آن شخصیت ملکوتی پدید می‌آورد.