مقامات صهيونيست مي دانند جنگ آينده، براي تل آويو ويرانگر خواهد بود

به گزارش سرويس بين الملل خبرگزاري صدا و سيما، مقامات صهیونیستی می‌دانند هر جنگی در آینده، تلفات بشری و خسارات مادی گسترده‌ای برای تل آویو به دنبال خواهد داشت.
پایگاه اینترنتی رای الیوم در مقاله‌ای به قلم عبدالباری عطوان نوشت: دولت بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل برای کاستن از جنگ لفظی و تهدید‌های حزب الله و رسیدن به راه حلی برای منازعات با لبنان درباره چاه‌های نفت و گاز در دریا، در سطح داخلی و خارجی، به طور روزافزونی تحت فشار قرار گرفته است تا از جنگی که احتمالا ویرانگر خواهد بود، دوری شود.
نتانیاهو در حالی تحت فشار قرار گرفته است که وی پس از اعلام «معامله گاز قرن» با مصر به ارزش ۱۵ میلیارد دلار، در حال جشن و سرور است. از سوی دیگر هم سید حسن نصرالله در آخرین سخنرانی خود، گفت: اگر شورای (عالی) دفاع لبنان، برای حمله به سکو‌های گاز اسرائیل در دریای مدیترانه، به آن چراغ سبز نشان دهد، آمادگی این کار را دارد. اسرائیلی‌ها درباره احتمال وقوع جنگی که از نظر ویرانگری، خسارت‌های مادی و تلفات بشری، با همه جنگ‌های گذشته متفاوت خواهد بود، به طور بی سابقه‌ای نگران هستند. ممکن است این جنگ از لبنان و در پی اختلافات درباره ذخایر گاز در «بلوک شماره ۹» نزدیک مرز‌های فلسطین اشغالی، باشد.
سید حسن نصرالله به روشنی در همان سخنرانی گفت: هدف اصلی از رویارویی آینده، مرز‌های زمینی نیست، بلکه هدف، مرز‌های دریایی است. وی با این اظهارات «به طور تلویحی» اشاره کرد که آینده اقتصادی لبنان، منوط به ذخایرگازی است و اگر این موضوع، همه بحران‌های مالی لبنان را حل نکند، می‌تواند راه حل پایانی برای بسیاری از بحران‌های مالی این کشور باشد و برای همه لبنانی‌ها از گروه‌های مختلف، با وابستگی‌های متفاوت، مسئله مرگ و زندگی است. ادعا‌های دولت اسرائیل مبنی بر این که بخشی از بلوک شماره ۹ در داخل مرز‌های آن قرار گرفته است، مبتنی بر هیچ قاعده قانونی نیست. هیچ طرف مستقل و متخصصی، مرز‌های دریایی میان لبنان و فلسطین اشغالی را ترسیم نکرده است. افزون بر آن، سازمان ملل یا هیچ سازمان بین المللی دیگری هم این موضوع را تایید نکرده اند.
حتی مرز‌های زمینی، یا مرز‌های موسوم به خط آبی که سازمان ملل سال ۲۰۰۰، پس از عقب نشینی ارتش شکست خورده اسرائیل از جنوب لبنان، ترسیم کرد، مورد قبول رسمی مقامات لبنانی نیست. به همین علت، نمی‌توان برای ترسیم مرز‌های دریایی لبنان، به آن‌ها استناد کرد یا حزب الله که موشک در اختیار دارد و می‌تواند آن‌ها را شلیک کند، این چنین می‌گوید.
نفتالی بنت وزیر آموزش و عضو کابینه امنیتی اسرائیل و افسر ارتش، با مشارکت در رزمایشی در یک مدرسه اسرائیل با هدف آزمودن میزان آمادگی جبهه داخلی، گفت: سطح خطر بسیار بالاست و بر اساس پیش بینی ها، هر جنگ جدیدی، خسارت‌هایی به دنبال خواهد داشت که تا به حال شاهد آن نبوده ایم. اسرائیل از سال ۱۹۶۷، دیگر زمام امور را در دست ندارد. وی افزود دوره جنگ اسرائیل علیه خاک کشور‌های عربی همسایه، بدون این که به خاک اسرائیل، ضربه‌ای وارد شود، گذشته است و چه بسا، آن زمان دیگر بازنگردد.
اویگدور لیبرمن وزیر جنگ اسرائیل در اظهارت چند روز پیش خود، تقریبا به همین موضوع اشاره کرد و گفت: اسرائیل پس از جنگ شش روزه (۱۹۶۷)، در هیچ جنگی پیروز نبوده و راهبرد کنونی آن، دفاعی است. بیشترین چیزی که مقامات اسرائیل را نگران می‌کند نفوذ روزافزون ایران در منطقه و شاخه‌های نظامی آن، به ویژه حزب الله است. این همان چیزی است که نتانیاهو به ویژه یکشنبه گذشته، در کنفرانس امنیتی مونیخ به صراحت از آن سخن گفت. اچ. آر. مک مستر مشاور امنیت ملی آمریکا نیز در سخنرانی خود در این کنفرانس، این موضوع را تایید کرد. فرمانده پیشین نیروی هوایی اسرائیل «با افتخار» گفت: جنگنده‌های اسرائیل، در پنج سال گذشته، صد بار به خاک سوریه حمله کرده اند؛ اما وی به این موضوع اشاره‌ای نکرد که این حملات، نتوانست مانع از رسیدن صد و پنجاه هزار موشک به حزب الله در جنوب لبنان، و ارتقای موشک‌های «سام ۵» شود؛ موشک‌هایی که توانست برای نخستین بار جنگنده «اف ۱۶» اسرائیل را که از سال ۲۰۰۰ به کار گرفته شده است، سرنگون کند.
قرارداد صادرات گاز به مصر، مشکل تل آویو درباره مازاد گسترده گاز که نمی‌دانست چطور آن را در جهان به فروش برساند، حل کرد و نتانیاهو هنوز از این موضوع شادمان است. اما اگر جنگ آغاز و موشک‌های حزب الله به سمت سکو‌های گاز سرازیر شود و آن‌ها را به پاره‌ای آتش مبدل سازد، این جشن و سرور، موقتی است. اگر این لحظه تاریخی به سید حسن نصرالله تحمیل شود، او در انتظار آن است و آمادگی آن را دارد. بار دیگر، می‌گوییم که این مرد «اگر به چیزی تهدید کند، آن را اجرا خواهد کرد و اگر چیزی بگوید، آن را انجام می‌دهد.»
گاز موجود در شرق دریای مدیترانه، از آنِ کشور‌های عربی لبنان، فلسطین، سوریه و مصر است و با توجه به حق ترکیه، می‌توان آن را اسلامی هم خواند. این گاز، به ویژه اگر اسرائیل هم در آن دست داشته باشد، به سرعت شعله ور می‌شود. عرب‌های امروز یا بخش قابل توجهی از آنها، مانند عرب‌های گذشته نیستند و جنگنده‌های ساخت اسرائیل و آمریکا، دیگر موجب هراس آن‌ها نمی‌شود. قواعد بازی تغییر کرده است و آینده، اوضاع را مشخص می‌کند.