وحشت اسرائیل از تثبیت نفوذ ایران در سوریه

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما به نقل پایگاه اینترنتی روزنامه رای الیوم چاپ لندن در مقاله ای به قلم عبدالباری عطوان نوشت: اگر بخواهیم وحشت حاکم بر نخبگان دولت اشغالگر اسرائیل را در این روزها درک کنیم که به درجه تهدید آشکار برای بمباران کاخ اسد رئیس جمهور در دمشق و گروههای نظامی ایران در سوریه رسیده است، باید اظهارات رابرت فورد از آخرین سفیر آمریکا در سوریه و یکی از طرفداران و حامیان برجسته  انقلاب سوریه را دنبال کنیم. 

فورد در گفتگو با روزنامه «د نشنال» تاکید کرد اسد رئیس جمهور پیروز شد و جنگی که برای براندازی وی و دولتش در هفت سال قبل آغاز شد با سرعت به پایانش نزدیک می شود. فورد که اکنون در موسسه خاورمیانه ای واشنگتن کار می کند، گفت  از اسد رئیس جمهور هیچ بازخواستی نخواهد شد که مسئولیت حوادث سوریه را بر عهده گیرد و دولتش در آینده دولتهای محلی را نخواهد پذیرفت و دولت امنیتی به قوت خود باقی است و تغییر نخواهد کرد.

این پیش بینیهای فورد شاید برای ما و دیگران وحشت شدید بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل را تفسیر کند که یک هفته قبل برای دیدار با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه به سوشی رفت و از وی خواست اسرائیل را نجات دهد و در قبال تغییرات راهبردی که این روزها در سوریه در حال شکل گیری است و به نفع ایران است که به عنوان قدرت بزرگ منطقه ای صعود می کند،  از اسرائیل حمایت کند. 

آنچه نتانیاهو از پوتین می خواهد و آشکارا برای آنتونیو گوترش دبیر کل سازمان ملل متحد در سفرش به تل آویو تکرار کرد‏‏، جلوگیری از نفوذ ایران در سوریه و ممانعت از ساخت کارخانه های تولید موشکهای دقیق در شمال اسرائیل و همچنین جنوب لبنان که سنگر حزب الله است بودند. وی هشدار داد که در غیر این صورت کاخ اسد و مواضع کارشناسان نظامی ایران در سوریه را بمباران خواهد کرد.

براساس گزارشهای مطبوعات اسرائیلی که با تائید روزنامه «پراوادا» روسیه همراه شد، پوتین در قبال مهمانش که درهم ریخته بود، آرام و با خونسردی کامل پاسخ داد ایران متحد راهبردی روسیه در خاورمیانه است و ما از این متحد خود به خاطر اسرائیل دست نمی کشیم و مسکو برای مقابله با ائتلاف عربی اسلامی به رهبری عربستان سعودی و با عضویت کشورهای عربی و مدیریت آمریکا روی ائتلاف با ایران حساب می کند. پوتین با این حرف کیسه ای از نمک را بر زخم اسرائیل پاشید، زمانی که تاکید کرد مسکو به تقویت نقش ایران در سوریه،  تثبیت اسد رئیس جمهور و مسلح کردن حزب الله ادامه خواهد داد.

نمی دانیم نتانیاهو به چه حقی از مسکو و سازمان ملل متحد می خواهد اجازه ندهند ایران در سوریه و لبنان کارخانه موشک بسازد و این سازمان را مجبور کند نیروهایش را از سوریه خارج کند. آیا نتانیاهو می خواهد سوریه میدان باز به روی جنگنده های اسرائیلی باشد تا در هر  زمانی که خواست اهدافی را در سوریه بمباران کند بدون اینکه دمشق قدرت دفاع از خویش را داشته باشد؟

آیا سوریه و ایران به گنبد آهنین اسرائیل و سامانه های موشکی اش که از جیب مالیات دهندگان آمریکایی پرداخت می شود، اعتراض کردند. آیا مسکو به ارسال دهها فروند جنگنده اف سی و پنج از پیشرفته ترین جنگنده های آمریکا که رادار گریز است، به اسرائیل اعتراض کرد.

این اوج وقاحت و تکبر است و پوتین حق داشت که به وی پاسخ مثبت نداد. پوتین که کارمند نتانیاهو نیست و از وی دستور نمی گیرد. روسیه قدرتمند و کارشناسان بسیار کارکشته و با تجربه اش در میدانهای دفاع و سیاستهای راهبردی نیازی به نتانیاهو و امثال وی ندارند تا به آنها درس بدهد و به آنها بگوید چه کاری را انجام دهند و چه کاری را انجام ندهند و یا چگونه سیاست خارجی  و منافعشان را در خاورمیانه مدیریت کنند. 

نگرانی ما این است لحن تهدید آمیز آشکار نتانیاهو در دیدار با پوتین یا دبیرکل سازمان ملل متحد صرفا زمینه ای برای طرحهای اسرائیل برای حمله به سوریه یا لبنان یا هر دو باشد با این بهانه که ایران امنیتش را تهدید می کند و این حمله از نوع دفاع از خویش است برای اینکه با خطر ایران مقابله کند. 

آنچه سبب می شود این احتمال را بعید ندانیم این است که طناب فساد به گردن نتانیاهو نزدیک شده است و شاید همین امر وی را به شعله ور کردن جنگ سوق دهد تا نگاه‌ها از تحقیقاتی که به زودی وی را محکوم خواهد کرد و سبب برکناریش اش از قدرت و روانه شدنش به زندان خواهد شد، منحرف گردد. آیا ایهود اولمرت نخست وزیر سابق به همین طرح متوسل نشد که در ژوئیه 2006 به لبنان حمله کرد؟ 

اسرائیل در ترس و وحشت به سر می برد و نتانیاهو اعصابش را از دست داده است و در لبه پرتگاه قرار دارد و کمربند ایرانی از مزار شریف در افغانستان تا ضاحیه جنوبی بیروت تا کرانه های دریای مدیترانه در حال تثبیت شدن و قوت گرفتن است و جنگ سوریه با سرعت به پایانش نزدیک می شود.

آیا نتانیاهو برای فرار به جلو جرات می کند سوریه و کاخ رئیس جمهورش و نیروهای ایرانی مستقر در سوریه را بمباران کند؟ امتحان کند، اما شاید بهتر باشد به وی یادآور شویم طی دو سال و نیم جنگنده های آمریکایی در عملیات« طوفان قاطعیت» نتوانستند یمن فقیر فرسوده را  وادار به تسلیم کنند. همین یمن که سلاحشان به نیمه اول قرن بیستم باز می گردد . آیا جنگنده های اسرائیلی می توانند سوریه را که بیش از هفت سال پایداری کرد و یا ایران را که زرادخانه ای در اختیار دارد که دویست هزار موشک در آن جای گرفته است،  وادار به تسلیم کنند. همچنین حزب الله در کنار اسرائیل یکصد هزار موشک در اختیار دارد.

سپس از نتانیاهو می پرسیم که یک جنگ را نام ببرد که ارتشش در لبنان در آن جنگ به پیروزی رسید؟ آیا این ارتش شکست خورده از جنوب لبنان بطور یکجانبه در سال 2000 خارج نشد؟ همچنین در سال 2006 همین اتفاق نیفتاد؟ 

تنها سلاح پیشرفته در جنگها تعیین کننده نیست بلکه اراده قوی و آمادگی برای جنگ تا شهادت و رهبری قدرتمند برای اداره جنگ بطور موثر نیاز است و این سه عنصر در سوریها، ایرانیها، حزب الله و متحدانشان وجود دارد. 

یک بار دیگر به نتانیاهو می گوئیم شانسش را امتحان کند ...