اقتصاد مقاومتی و واردات بی رویه خارجی ها در ورزش!

امروزه، نقش و اهمیت نیروی انسانی در فرایند ارائه خدمات در جوامع بشری به عنوان مهم ترین عامل مشخص شده است و کشورهایی که در این بخش رشد کرده اند به خوبی توانستند در ایران برای نیروهای خود بازار کار ایجاد کنند.

جذب بی رویه خارجی ها در پست های مختلف یک تیم ورزشی با اهداف اقتصاد مقاومتی مغایرت و فاصله زیادی دارد اما هنوز هیچ گونه نظارتی در این بخش از طرف مقامات مسئول وزارت ورزش صورت نگرفته است و روزانه شاهد آن هستیم که تیم های باشگاهی برای این که خود را در ردیف مدعیان لیگ قرار دهند با اسامی خارجی بازی می کنند و با خروج ارز از کشور به دنبال سنگین تر کردن وزنه های پوشالی خود در رقابت ها داخلی هستند.

بازار نقل و انتقالات خارجی ها در ایران و برخی رشته ها آنقدر داغ شده است که بعضا بازیکنان درجه سه و چهار کشورهایی که سال های زیادی از عمر ورزش حرفه ای آن ها می گذرد هم با خاطری آسوده به کشورمان می آیند و در خصوص حضور موفقشان در مسابقات باشگاهی صحبت می کنند.

از سرمربی تیم ملی فوتبال و والیبال که جزو برترین های جهان محسوب می شوند و می توانند در راستای اهداف بلند مدت گام های موثری را بردارند تا بازیکنان بازنشسته و دسته سه ای که دیگر در ورزش کشورشان کارایی ندارند، می توانند نام خود را در ایران ثبت کنند.

نکته قابل توجه این جاست که مسئولان رشته هایی مثل کشتی، چوگان، شمشیربازی، هندبال و... که ریشه در این سرزمین کهن دارند هم به جای تقویت توان داخلی به سراغ خارجی ها رفته اند.

این در حالی است که ورزشکاران ایرانی هم اکنون به جایگاهی رسیده اند که می توانند در جمع مدعیان عرصه های مختلف خودی نشان دهند و این موفقیت ناشی از کار کردن  با مربیان دارای دانش فنی بالا و مطابق روز دنیاست اما نبود روحیه خود باوری و از همه مهمتر، ارجحیت دادن منفعت های شخصی به منافع ملی و اقتصادی باعث شده است تا بازهم در زمان انتخاب، گزینه خارجی اولویت باشد.

یک نمونه بارز آن را می توان در وزارت صنعت معدن و تیم های ورزشی وابسته به آن دید به طوری که در لیگ برتر والیبال فصل جاری مسئولان باشگاه فرهنگی ورزشی سایپا با یک گزینه بلغار برای سکانداری قرارداد بسته اند به تبع وی همراه خود چند همکار و بازیکن دیگر را هم به ایران خواهد آورد و اینجاست که نیروهای انسانی که سال های زیادی برای رشد و ارتقاء سطح کارشان سرمایه گذاری شده است خانه نشین می شوند و آرمان های اقتصاد مقاومتی این گونه در ورزش زیر سوال می رود.

یکی از سیاست های اقتصاد مقاومتی جذب سرمایه خارجی برای بهبود توان داخلی است نقش این موضوع در ورزش هم پررنگ است به طوری که در متن قرارداد اکثر مربیان خارجی این موضوع مطرح می شود که در کادر فنی خود از گزینه های داخلی استفاده کنند و روی تیم های ملی پایه هم نظارت داشته باشند اما این موارد امروزه تنها به صورت شفاهی است و در عمل تاکنون کمتر شاهد اجرای این بخش از مفاد قرارداد خارجی ها در ایران بودیم.

جذب مربی و بازیکن خارجی در همه کشورهای پیشرفته براساس الگویی خاص مطابق با استانداردهای تعریفی انجام می شود تا نتیجه مطلوب حاصل و اهداف بلندمدت تامین شود، به طور حتم در این رابطه منهای مباحث فنی، نگرش اقتصادی از جمله تبصره های مورد نظر است،موضوعی که در کشور ما کمتر به آن توجه می شود.

امید می رود؛ مسئولان وزارت ورزش و جوانان بتوانند با نظارت دقیق تر روی فدراسیون ها و باشگاه های ورزشی مانع از هدر رفتن سرمایه های ایرانی و رکود اقتصاد کشور در این بخش شوند.